اما برای من مدتی است که هر سال این زیبایی با تلخی خاصی همراه است.هر سال که می گذرد تنها تفاوتی که حاصل می شود اضافه شدن یک سال به شمار سال هایی است که روزه نگرفته ام
.
در یک کلام:
آه از این لطف به انواع عتاب آلوده!
پ.ن.1: قبل از نوشتن پست تک تک کسانی که منو می شناسن و اینارو ممکنه بخونن رو توی ذهنم مرور می کردم. فقط بهشون می گم:
شرمنده!!!
پ.ن.2: بدون شرح 2!
طریق کام بخشی چیست ترک کام خود گفتن کلاه سروری آن است کز این ترک بردوزی
پ.ن.3: ماه رمضان و سفره افطار با صدای م. ر. شجریان لطف بیشتری پیدا می کنه.با شنیدن " ربنا" معروف یاد ابیات آغازی قصاید سعدی می افتم:
کردی هر آنچه حق خداوندی تو بود ما در خور تو هیچ نکردیم "ربنا"
.jpg)
